LANDAS

Sa buhay, ang iyong kinabukasan ay nakasalalay sa iyong desisyon. At ang iyong katangian ay nakasalalay sa iyong pananaw sa  buhay. Ang pinakamahirap na iyong mapagdadaan ay ang magdesisyon  kung ano ang iyong pipiliin kung ano ang sinasabi ng iyong puso o kaya naman ng iyong utak, yung gusto mo o yung tamang gawin, kung makikinig ka ba sinasabi ng ibang tao o sa iyong sarili, sa iyong damdamin.

Sa buhay, may dalawa kang landas na posibleng patutungohan, ang tuwid na landas at liko-likong landas. Sa tuwid na landas, tinatahak mo yung tamang pamamaraan para mabuhay kahit na naghihirap, may pananalig sa Diyos Ama, mas pinipili mo yung tama kaysa sa mali, may matibay na paninindigan, ginagamit ang utak sa pagdedesisyon, mapagkumbaba, umiiwas sa gulo,hindi pumapasok sa mga illegal na gawain at pinipili pa ang legal, at makatao.

Kung sa liko-likong daan, walang  kasiguraduhan ang patutunguhan, padalos-dalos sa mga desisyon, matigas ang ulo, walang sinuman ang kinatatakutan kahit na ang Diyos Ama, lahat ng masamang gawain at kasakiman pinapasok, katulad ng pagnanakaw, pagpatay, nagbebenta at gumagamit ng inigbabawal na droga, basag-ulo, nagbubulakbol, mas pupanig sa kasamaan kaysa sa  pansariling  kabutihan, kapit sa patalim,  at makasarili.

Talagang ang ganda sa pakiramdam kung nagagawa mo kung ano ang gusto mo ng walang sagabal, walang nagbibigay ng limitasyon, at walang pumipigil hindi ba? Yan talaga ang gustong-gusto ng mga kabataan yung isang daang porsyentong kalayaan. Talagang kinamomohian natin ang mga taong sagabal sa  ating mga kagustohan at kalayaan. Nagsasabi lamang ito na lahat ng bagay ay may limitasyon kaya may mga taong nag papaalala sa ating mga limitasyon dahil nga mahal nila tayo. Pinagsasabihan nila tayo sa ating mga kamalian at mga pangaral para mailayo sa maling landas. Dahil nga hindi nakikinig, makasarili, matigas ang  ulo kaya minsan ay naliligaw ng landas. 

KABATAAN ANG PAG-ASA NG BAYAN

KABATAAN ANG PAG-ASA NG BAYAN

Ito ang kasabihang matagal ng na nating alam simula pa noong tayo ay nasa elementary pa dahilan na rin na naisalin na ito sa ating kasaysayan. Sino nga bang tao ang hindi alam ang kasabihang ito hanggang sa panahong ito at kung sino ang nagsabi nito.

Si Dr. Jose Rizal ang dakilang bayani ang nagsabi na ang kabataan  daw ang pag asa ng bayan. Satingin nyo,bakit kaya nya ito nasabi?

Ito ang kasabihang nanatiling isang malaking katanungan hanggang ngayon kumg totoo ba ito o hindi? Dahil hindi talaga maiiwasan na sangkot ang ibang kabataan sa mga tiwaling gawain na inaasahan na gawain ng mga matatanda.

Baka nga marahil nasabi ito ni Rizal dahil ang mga kabataan mismo ay agresibo sa lahat ng, intelektwal at may paninindigan. Maaaring may ganitong katangian sila pero ang tanong paano nila ito makikita mismo sa kanilang sarili kung wala silang tamang gabay at desiplina sa kanilang sarili. Sa ganitong edad nila, sila ay may matinding pinagdadaan sa kanilag sarili, kalimitan tinatanong nila ang kanilang sarili kung sino sila, kung saan mahirap sa kanila mag desisyon para sa kanilang sarili, mag isip ng tama sa mali. Maaaring sa edad na ito ay alam na nila kung ano ang tama sa mali pero hindi lahat, marami  pa silang dapat mapagdaan upang mapagtanto nila kung ano pa ba  ang tama at ang mga maling gawain at sa unti unti nilang mahubog ang kanilang tunay na pagkatao.

Matagal na panahon na itong nasabi ni Dr. Jose Rizal at naitatak na sa ating mga isipan, ngunit walang nangyari, sa halip ay lumalala pa ito sa paglipas ng panahon , hanggang sa marami ng mga kabataan na lumipas at nagsitanda na at nagkaroon na ng pamilya at mga apo ay walang nagbago.

Sa oras na marinig natin ang kasabihang ito, masasabi natin na malaki ang ginagampanang papel ng mga kabataan sa ikauunlad ng ating bansa. Pero paano ito magiging epektibo kung kulang sila sa tamang gabay, pagmamahal, atensiyon at walang magagandang impluwensya ang laging nakikita at nakakasalamuhang mga tao. Mahirap gawin  hindi ba? Pero yan talaga ang kailangan.

Pero sa nakikita natin sa panahong ito, masasabi mo pa bang ang kabataan ang pag asa ng bayan ? dahil sila na mismo ang gumagawa ng krimen, ng mga pagpatay, pagnanakaw, ibinibenta ang sariling katawan, biktima ng mga pangaabuso, gumagamit ng ipinagbabawal na gamut, mga pang re rape sa mga babbe at ang masaklap pa sa lahat naging batang ina at ama. Mahirap isipin na sa kanilang murang edad ay ganyan na ang kanilang pinagdadaanan na sa halip ay pumapasok sa paaralan at nag aaral ng maigi para sa kanyang kinabukasan. Hindi natin sila masisi kung bakit sila naging ganyan. Maaaring may dahilan sila kung bakit sila naging ganyan, kalimitan kulang sila ng atensyon sa magulang, napilitan dahil sa kawalan ng pera, nag rerebelde,  atbp.

Darating din ang panahon na ikaw ay magiging ina o ama, hahayaan mo pa bang mangyari ito sa iyong mga anak pagdating ng tamang panahon?

Mas lalo pang lumala ang mga krimeng gawa ng ibang kabataan ng ipinatupad ang batas na ipinagbabawal ang pagkukulong sa mga kabataang gumagawa ng krimen.

Parang mahirap lutasin ang ganitong problema, hindi po ba? Pero para malutas ang ganitong problema, mga  magulang at sa tahanan mismo magsimula.         

Ang Batang Ina/Ama

Alam nating lahat kung gaano kahirap maging isang magulang dahil sa nakikta natin natin ito sa ating mga magulang habang pinapalaki nila tayo. Sabi daw nila, ang pagkakaroon ng anak ay parangisang anghel na biyaya ng langit. Kakaibang ligaya daw ang iyong mararamdaman sa tuwing nakikita mo ang iyong anak.

Parte na ng buhay ang pagiging binata at dalaga  na malaya at walang responsibilidad ang iniisip. Kaisa lang ito dadaan ang pagiging binata’t dalaga sa buhay ng tao. Sa ganitong sitwasyon tayong mga kabataan ay umaasa pa lang sa ating mga magulang para tayo ay mabuhay. Kaya, ang tanong bakit may mga kabataan ngayon ang pumapasok sa ganitong sitwasyon kung saan wala pa silang sariling puhonan o walang alam ni isang trabaho. Kaya bakit pa papasok sa ganitong sitwasyon kung sa simula pa lang ay mahirap na kayo. Sino ang kawawa dito? Hindi ba ang bata? Dahil sa ang batang ina o ama ay walang alam sa pag aaruga ng anak, sino ang mag aalaga ng bata? Ang iyong magulang mismo? Nag hirap na nga sila ng pag aalaga sayo. Ang iyong paghihirap bilang isang batang ina ay magsisimula pa lang sa pagbubuntis mo at lalo ka pang maghihirap hanggang sa paglabas ng bata.

Nakakalungkot isipin kung may kabataan ang nabibiktima ng  ganitong sitwasyon na kung saan nag papakasaya sila sa kanilang pagiging binata at dalaga ay sa halip ay inuobos nila ang  oras nila sa pagtatrabaho para may mabiling gatas para sa bata mga bitamina at iba pa, sa pagbabantay ng bata at iba pa.

Ito ang pagkakamaling  pagsisihan at paghihirapan ng isang batang ina habang buhay. Sa oras na malaman mo na ikaw ay nagdadalang tao sa hindi tamang oras at panahon ay tiyak  guguho ang iyong mundo dahil sa hindi ka pa handa sa ganitong sitwasyon, wala kang tamang puhunan at hindi mo maeenjoy ang iyong pagiging dalaga. Madami ng pangarap ang nasira dahil sa pagiging magulang sa hindi  tamang  panahon.Magsisimula ang paghihirap ng isang nagdadalalang tao kung saan nasa sinapoponan hanggang sa paglabas nito.At ang masakit sa lahat kung  ang ama ng iyong dinadala ay may ibang kalaguyo at hindi interesadong suportahan ka sa pagpapalaki ng bata  dahil nga minor de edad pa.

Ok lang na mag karoon ng syota sa ganitong edad basta’t huwag lang humantong sa ganitong sitwasyon dahil maaaring  lahat ng iyong plano sa buhay at pangarap ay masisira. Oo, kaisa mo lang  ito mararanasan pero panghabangbuhay mo itong pagsisisihan. Kaya kung ako sayo, bawat desisyon ay pag isipan ng mabuti huwag mag padalos -dalos upang hindi ka magsisisi sa huli. Kaibigan, mahaba pa ang  iyong buhay huwag magmadali amrami ka pang dapat maranasan bago ka pa humantong sa ganitong sitwasyon.